26/12/12

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ VILLA AMALIAS




Η ΒΙΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΕΙΣ 

 

 

Την Πέμπτη 20 Δεκέμβρη δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στη Βίλλα Αμαλίας μετά από ανώνυμη καταγγελία του Αντώνη Σαμαρά. Πρόσχημα της αστυνομικής επιχείρησης ήταν η κατοχή και διακίνηση όπλων και ναρκωτικών . Μετά την ενδελεχή έρευνα των αστυνομικών οργάνων, όντως βρέθηκε η γιγαντιαία ποσότητα των 250 ml πετρελαίου θέρμανσης ( το οποίο και θα χρησιμοποιείτο για την κατασκευή 1600 μολότωφ ) καθώς και ένα τσιγάρο μερακλίδικο .
Μετά από πενθήμερη κράτηση οι οκτώ σύντροφοι και συντρόφισσες που συνελήφθησαν μέσα στη villa αφέθηκαν ελεύθεροι οι πέντε από αυτούς με περιοριστικούς όρους .
Παράλληλα με την εισβολή της αστυνομίας και τις κρατήσεις, τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης εξαπέλυσαν έναν οχετό χυδαιότητας με χαρακτηρισμούς όπως βίλλα ανομίας  και βίλλα μολότοφ .
Η πραγματικότητα όμως για όλους εμάς που βρεθήκαμε μέσα στο μεγάλο σπίτι στα 23 χρόνια της κατάληψης ( και είμαστε πάρα πολλοί ) είναι ότι η βίλλα  είναι ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος , ένας χώρος που έχει στεγάσει και στεγάζει μουσικά συγκροτήματα, θεατρικές και κινηματογραφικές ομάδες, μαθήματα αυτομόρφωσης, βιβλιοπαρουσιάσεις, ποιητικές βραδιές, παιδικό στέκι, τυπογραφείο και πολλά άλλα που είναι δύσκολο να τα θυμηθείς όλα . Ακόμα χειρότερο όμως για κρατικούς και παρακρατικούς τραμπούκους, είναι προμαχώνας αντίστασης στη φασιστική χλαπαταγή που έχει ξεχυθεί μέσα στην πόλη .
Αυτό που έγινε ξεκάθαρο είναι ότι δυνητικά όλοι είμαστε ύποπτοι, όσοι στο μπαλκόνι τους έχουν άδεια μπουκάλια μπύρας, όσοι στο ντουλάπι τους έχουν ml εύφλεκτων υλών και ακόμα χειρότερα όσοι μέσα στο μυαλό τους έχουν παράξενες ιδέες για μια ελεύθερη κοινωνία .
Αυτό που διώκεται δεν είναι απλά ένας κατειλημμένος χώρος ή και όλοι οι χώροι ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών, αλλά και η ίδια η ιδέα της ελευθερίας αυτής καθ' αυτής.
Αυτό που μάς αναλογεί σε μια κοινωνία που εκφασίζεται, μέσα σε μια πραγματικότητα που μέρα με τη μέρα γίνεται πιο σκοτεινή,    είναι να υπερασπιζόμαστε τους χώρους συλλογικής ελευθερίας, ως  κομμάτι της ζωής    μας . Ο  αγώνας της βίλλας είναι δικός μας αγώνας.
Μέσα στη βίλλα βρεθήκαμε και εμείς, εκεί συζητήσαμε, εκεί δημιουργήσαμε  ΚΑΙ είμαστε και θα είμαστε ένα κομμάτι της βίλλας, στηρίξαμε και θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε το μεγάλο σπίτι όπως μάς στήριξε και αυτό.
 
 
ΑΛΛHΛΕΓΓΥΗ  ΣΤΗ  ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ
 
 
 
Διακόπτες
ΣΥ.ΒΑ.ΤΕ.Κ.Τ.





8/12/12

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜOY


Την Κυριακή 25/11 η Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. κάλεσε γενική ανοιχτή συνέλευση, που απευθυνόταν  σε όλο το φάσμα των συναδέλφων (αδειούχων και μη, μελών και μη), με σκοπό την προώθηση της νέας διασωματειακής πρότασης για άδειες εργασίας. Στόχος ήταν να στηριχθεί  η παραπάνω πρόταση με συλλογή υπογραφών από τους μη αδειούχους ώστε να γίνει δυνατή η είσοδος μεγαλύτερου αριθμού συναδέλφων στο σωματείο.
Εκτιμήσαμε, όχι μόνο εμείς, αλλά και η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη συνέλευση  -  οι περισσότεροι χωρίς άδεια εργασίας άρα και μη μέλη της Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. - την κίνησή της αυτή σα μια προσπάθεια συσπείρωσης όλων των συναδέλφων. Στηρίζουμε και θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε κινήσεις συσπείρωσης του επαγγελματικού μας χώρου, παρ’ όλα αυτά πιστεύουμε ότι, τη συγκεκριμένη στιγμή ,το βασικό επιχείρημα της Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. περί νομικής κατοχύρωσης των συμμετεχόντων στο σωματείο  είναι ελάσσονος σημασίας.

Το κράτος  τόσα χρόνια είχε το ρόλο του εγγυητή της συλλογικής σύμβασης εργασίας, μιας διαπραγμάτευσης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών , και αυτή η σχέση έδινε κάποιο νόημα στη λογική της διαπραγμάτευσης μεταξύ σωματείου και κράτους. Από τη στιγμή που το κράτος επιτίθεται με νόμους  και καταλύει συλλογικές συμβάσεις , εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα χρόνων, αυτόματα παύει να είναι εγγυητής κάνοντας μας να πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή είναι μάταιη κάθε ελπίδα για άμεση και θεσμική διαπραγμάτευση μαζί του. Όπως  πιστεύουμε ότι κανένας υπουργός και κανένα κόμμα δεν πρόκειται να κατοχυρώσει την ύπαρξη  της  Σ.Σ.Ε. ,έτσι πιστεύουμε ότι και μια νομότυπη τακτική  δε θα έχει άμεσα αποτελέσματα αλλά και δε θα καταφέρει να αναπτύξει μια οραματική που γύρω από αυτή θα συσπειρώσει όλους τους συναδέλφους.

Μόνο ένα δυναμικό σωματείο, το οποίο υπάρχει μέσα στους χώρους δουλειάς και διεκδικεί, λειτουργεί με συμμετοχικές διαδικασίες, παίρνει συλλογικές αποφάσεις, εκπροσωπεί και εκπροσωπείται από το σύνολο των συναδέλφων μπορεί να δημιουργήσει μια καινούργια επαγγελματική πραγματικότητα, στην οποία θα λειτουργούμε με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγμάτωση της παραπάνω οραματικής είναι η συμμετοχή και  η συνδημιουργία από όλους τους συναδέλφους .                                                                                                           
Καλούμε την Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. να οργανώσει καινούρια ανοιχτή συνέλευση στις αρχές του Γενάρη, όπως αποφασίστηκε από το σώμα της προηγούμενης συνέλευσης, με θέματα: 

1.  Tις πρακτικές που πρέπει να ακολουθηθούν ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα κανιβαλισμού μεταξύ αδειούχων και μη συναδέλφων ,    
2. Την συσπείρωση όλων των τεχνικών απέναντι στις καινούριες εργασιακές σχέσεις.


ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ-ΣΥΒΑΤΕΚΤ


6/12/12

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ





Προβολές ταινιών - αφιέρωμα από δουλειές του συναδέλφου Σπύρου Παπατριανταφύλλου
14 Δεκέμβρη στις 19:00 στο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ


ΟΛΑ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ 
ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ



 

3/12/12

Επαναπροσδιορίζοντας το μέλλον.



κρίση” η : 1α. ξαφνική και βίαιη επιδείνωση μιας χρόνιας συνήθ. πάθησης, ή απλώς η απότομη και οξεία εμφάνιση συμπτωμάτων σε ένα έως τότε υγιές άτομο. 2α. κορύφωση μιας δύσκολης εξελικτικής πορείας με επιδείνωση όλων των αρνητικών φαινομένων, από το ξεπέρασμα της οποίας εξαρτάται η επιστροφή στη φυσιολογική κατάσταση.

αλλαγή” η [alají] Ο29 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αλλάζω. 1α. μετάβαση από μια κατάσταση ή μορφή σε άλλη· μεταβολή.

H ερμηνεία των 2 προηγούμενων λέξεων από ένα λεξικό μας προδιαθέτει να επανατοποθετηθούμε απέναντι στην κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία 3 χρόνια. Η συλλογική εμπειρία μας έχει υποδείξει ότι δεν διαφαίνεται μια άμεση έξοδος από την κρίση και «επιστροφή στη φυσιολογική κατάσταση» , αλλά αντίθετα μια βαθιά αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας . Οπότε αν θελήσουμε να είμαστε συνεπείς πρέπει πια να αναφερόμαστε , όχι στον  όρο «κρίση» αλλά σε όρους όπως «αλλαγή» και  «μεταβολή» της κοινωνίας προς κάτι καινούριο , που δεν είμαστε σε  θέση ακόμα να γνωρίζουμε  ή να προβλέψουμε  στην τελική της μορφή. Παρόλα αυτά μας δίνεται η δυνατότητα να αναρωτηθούμε αν αυτή τη στιγμή μας δίνεται και σε εμάς , την εργατική τάξη , η ευκαιρία  για αλλαγή ώστε να  επηρεάσουμε με το πιο δυναμικό τρόπο αυτή την εξέλιξη.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σημαντικό γεγονός που από την  μια μας βάζει σε ένα εργατικό μεσαίωνα και ένα κράτος που ακυρώνει κάθε εργατικό κεκτημένο και συνδικαλιστικό αγώνα.
«οι ελάχιστοι μισθοί που ορίζονται από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα μειωθούν κατά 22% σε σύγκριση με το επίπεδο που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 2012. Για τους νέους (ηλικίας κάτω των 25), οι μισθοί που ορίζονται από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας θα μειωθούν κατά 32% χωρίς περιοριστικούς όρους» .                                                                                           Διατύπωση του «Μνημονίου Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής». Όμοια πρόβλεψη υπάρχει και στο «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής». 

Το κράτος  τόσα χρόνια είχε το ρόλο του εγγυητή της συλλογικής σύμβασης εργασίας, μιας διαπραγμάτευσης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών , και αυτή η σχέση έδινε κάποιο νόημα στην λογική της διαπραγμάτευσης μεταξύ σωματείου και κράτους. Από τη στιγμή που το κράτος με νόμους επιτίθεται και καταλύει , συλλογικές συμβάσεις , εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα χρόνων , αυτόματα παύει να είναι εγγυητής κάνοντας μας να πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή είναι μάταιη κάθε ελπίδα για άμεση και θεσμική διαπραγμάτευση μαζί του. Εμείς πια μονοί μας πρέπει να διεκδικήσουμε αυτό που μας  φαντάζει δίκαιο στην νέα  εργασιακή εποχή που βιώνουμε. Να επανακαθορίσουμε , τις νέες εργασιακές σχέσεις  με φόντο  όχι την καιροσκοπική  και πρόσκαιρη επιβίωση μας , αλλά τη δόμηση ενός νέου μοντέλου εργατικών διεκδικήσεων και μιας αλληλέγγυης κοινότητας των τεχνικών του κιν/φου και τηλεόρασης που θα μπορεί να στέκεται αυτόνομη στα πόδια της.
Είναι η στιγμή που δεν πρέπει να αποβλέπουμε σε  θεσμικές μαγικές λύσεις ή σε πεφωτισμένους σωτήρες αλλά  να κοιταχτούμε ,  να ανασυνταχτούμε και να αναζητήσουμε μια καινούρια προοπτική για  να  επαναπροσδιορίσουμε  την σχέση μας με την εργασία ....Να παρουμε τις ζωές μας στα χεριά μας.
Στην οραματική μας  αναπτύσσονται σχέσεις αλληλεγγύης  μεταξύ όλων των εργαζόμενων, αδειούχων και μη ,γηγενών και μεταναστών , ώστε συσπειρωμένοι παίρνοντας συλλογικές αποφάσεις  με κοινό αγώνα να δημιουργήσουμε μια κινηματογραφική κοινότητα , θέτοντας τους όρους και τρόπους εργασίας μας με γνώμονα τον καλύτερο δημιουργικό αποτέλεσμα μέσα στα ανθρώπινα όρια. Με δομές  από τη βάση ,  με συλλογική αυτονομία , με γνώσεις και εμπειρίες που μεταφέρονται από παλαιότερους σε νεότερους και αντίστροφα, με δυναμική προάσπιση των δικαιωμάτων μας.

 


Α. Δομές από τη βάση : H γενική συνέλευση των τεχνικών είναι το κεντρικό αποφασιστικό όργανο του σωματείου , η όποια είναι και υπεύθυνη για την εκτέλεση των αποφάσεων. Οι προτάσεις γίνονται από εισηγήσεις της συνέλευσης και από τις κλαδικές συνελεύσεις ,οι οποίες λειτουργούν παράλληλα και βοηθητικά ως προς την γενική συνέλευση ώστε να προετοιμάζονται τα θέματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.   Βασικά εργαλεία της γενικής  συνέλευσης , ως προς το τρόπο λήψεως αποφάσεων , είναι η ομοφωνία ή τουλάχιστον η συναίνεση. Με αυτό το τρόπο θα εξασφαλιστεί η αποδοχή και η πραγμάτωση των αποφάσεων από όλο το σώμα της συνέλευσης και δεν θα επιβάλλεται η γνώμη πλειοψηφίας στους υπόλοιπους. Μέσα και μόνο από αυτή τη ζύμωση θα χτιστουν σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης . Σκοπός της δομής αυτής από τη βάση είναι αφενός  η ισότιμη συμμετοχή όλων των συναδέλφων  και αφετέρου το αίσθημα συνευθύνης στην εκτέλεση των αποφάσεων της ,  έτσι ώστε όλοι να αντιλαμβάνονται το σωματείο σαν κτήμα τους και να μην μεταβιβάζεται η ευθύνη και οι πρωτοβουλίες σε  μεμονωμένα άτομα.

Β. Συμμετοχη στο Σωματείο : Ο διαχωρισμός των συναδέλφων σε αδειούχους και μη είναι  ένας διασπαστικός παράγοντας ως προς τη συνοχή και δυναμική του σωματείου και   αποκλείει τεχνικούς από τη συμμετοχή σε αυτό μετατρέποντας το  σε λέσχη προνομιούχων. Οι όροι  συμμετοχής στο σωματείο πρέπει να επανακαθοριστούν από το σώμα της γενικής συνέλευσης και όχι σε σχέση με  έναν εξωγενή παράγοντα (υπ.πο) που δίνει μια πιστοποίηση ασκήσεως επαγγέλματος. Πιο συγκεκριμένα η είσοδος στο σωματείο  θα μπορούσε να γίνεται μετά από πρόταση συγκεκριμένου αριθμού ήδη μελών του σωματείου .

Γ. Κοινός ασφαλιστικός φορέας: Η ύπαρξη διαφορετικών ασφαλιστικών φορέων  ανάμεσα στους εργαζόμενους λειτούργει και αυτός επίσης διασπαστικά  προωθώντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό  που στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των έκαστοτε εργοδοτών. Ιδανικό είναι να επιτευχτεί μια μαζική μετάβαση στον νόμιμο ασφαλιστικό φορέα από όσους περισσότερους συναδέλφους είναι δυνατό  , ώστε κάνεις να μην βρεθεί μονός του να διαπραγματεύεται με μια εταιρία για το αυτονόητο. Αυτή τη στιγμή αυτό δεν μπορεί να επιτευχτεί με έναν αποκλεισμό από το σωματείο όσων δεν μπορούν  μεταβούνε στον κοινό ασφαλιστικό φορέα (ΙΚΑ)  αλλά με άμεση πίεση στις εταιρίες παράγωγης ώστε να  διασφαλιστούν έτσι τα δικαιώματα των συναδέλφων.

Δ. Συνεταιρισμοι : Το μελλον του κινηματογραφου ταυτιζεται με  το μελλον των τεχνικων .Διαβλεποντας ότι η «κριση» αυτή δεν προκειται να περασει και πιο επισφαλής μέρες έρχονται στο μέλλον (λιγότερες δουλείες , μικρότερα μεροκάματα, ανασφάλιστη εργασία κ.α.) η ευθύνη για το αύριο μπορεί να περάσει στα χέρια μας με τη δημιουργία συνεταιρισμών τεχνικών ,μέσα από το ίδιο το σωματείο.
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω πραγματικότητα χρειάζεται η συμμετοχή όλων μας σε σειρά συζητήσεων ώστε μέσα από την αλλαγή καταστατικού να δημιουργήσουμε ένα σωματείο σε μια καινούργια βάση.
Οι άμεσες παρεμβάσεις  σε χώρους εργασίας , η συμμέτοχη σε  κοινωνικούς αγώνες και οι δράσεις αλληλεγγύης θα καταστήσουν το σωματείο δυναμικό διεκδικητή και παράγοντα αλλαγής όχι μόνο της επαγγελματικής αλλά και της γενικότερης πραγματικότητας. 


ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ- ΣΥ.ΒΑ.ΤΕ.Κ.Τ.