30/1/12

ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΩΡΑ!

αναδημοσίευση από:  Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ


 

Στις 24 Γενάρη, η ιστορική γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ στο «Κάραβελ», όπου επιτεύχθηκε απαρτία με 1190 και πλέον παρόντες δημοσιογράφους και εργαζόμενους στον χώρο των ΜΜΕ, έκανε σαφή δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων είχε πεισθεί ότι πλέον δεν πάει άλλο. Κοιτώντας καθένας τη βολή του και τα μικροσυμφέροντά του, το πολύ-πολύ να έχει μια παράταση (εργασιακής) ζωής ίση με ένα σχολικό έτος. Το δεύτερο ήταν ότι ο εργοδοτικός μηχανισμός θα κάνει τα πάντα (από λεκτικούς τραμπουκισμούς μέχρι νομικά τερτίπια) ώστε να μην επιτευχθεί ο στόχος μιας απεργίας διαρκείας σε όλο τον χώρο του Τύπου.

21/1/12

Επόμενη Συνέλευση Δευτέρα 23/1 στις 19.00

Στην συνέλευση της 23/1/11 θα συζητηθούν κυρίως:

α. Δράσεις σχετικά με τα τεκταινόμενα στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER.

β. Δράσεις σχετικά με την επίθεση που δέχεται ο χώρος που μας φιλοξενεί, η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης.

17/1/12

"Στις πύλες της φωτιάς" Ελληνική Χαλυβουργία - (βιντεο)

To ντοκιμαντέρ για την απεργία των Χαλυβουργών δημιουργήθηκε από την ομάδα "Διακόπτες" στο πλαίσιο της "Συνέλευσης Σωματείων Βάσης, εργατικών ομάδων και συνελεύσεων, άνεργων, εργαζόμενων" και προβλήθηκε στην εκδήλωση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε στην ΑΣΟΕΕ στις 21 Δεκεμβρίου, 2011.




Μπορείτε να κατεβάσετε το ντοκιμαντέρ σε υψηλή ανάλυση ως τόρρεντ από το http://www.black-tracker.gr/details.php?id=501

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΠΡΟΒΟΛΕΣ & ΠΑΡΤΥ

φωτογραφίες από την εκδήλωση της ΣΥ.ΒΑ.ΤΕ.Κ 






16/1/12

Όσο καίνε οι «πύλες της φωτιάς», ανοίγουν οι «πύλες της κόλασης» για τα αφεντικά - Παναττική Απεργία 17/01, Συγκέντρωση-Πορεία, Προπύλαια, 11:00 πμ

Όσο καίνε οι «πύλες της φωτιάς», με την αυτό-οργάνωση, την αλληλεγγύη, τη γνώση των συμφερόντων μας και την ταξική μας συνείδηση ανοίγουν οι «πύλες της κόλασης» για τα αφεντικά

Image scaled down
Όσο καίνε οι «πύλες της φωτιάς»,

Με την αυτό-οργάνωση, την αλληλεγγύη, τη γνώση των συμφερόντων μας και την ταξική μας συνείδηση
Ανοίγουν οι «πύλες της κόλασης» για τα αφεντικά
2.5 μήνες τώρα τα καζάνια της Ελληνικής Χαλυβουργίας παραμένουν σβηστά, έχει ανάψει όμως η φλόγα του ταξικού πολέμου. Η τρομοκρατία του εργοδότη Μάνεση, με τις δεκάδες απολύσεις και το σχέδιό του για εκ περιτροπής εργασία, έχει πέσει στο κενό και έχει τσακιστεί μπροστά στην ενότητα και την αγωνιστικότητα των ανυποχώρητων εργατών και μπροστά στο ποτάμι αλληλεγγύης, που αποτελεί τον αιμοδότη της συνεχιζόμενης απεργίας τους.
2.5 μήνες στις «πύλες της φωτιάς», οι απεργοί εργάτες δείχνουν τον δρόμο του αγώνα. Έναν αγώνα που εμπνέει τους επί 11 μήνες απλήρωτους εργάτες στο εργοστάσιο Λουκίσα, που εδώ και 1 μήνα είναι σε επίσχεση εργασίας. Τροφοδοτεί με δύναμη τους επί μήνες απλήρωτους εργαζόμενους στο ΆΛΤΕΡ και την Ελευθεροτυπία, ενισχύει τις αντιστάσεις των εργαζόμενων στα Notos Galleries ενάντια στην εκ περιτροπής εργασία, και οδηγεί στη νίκη τους εργάτες στα εργοστάσια της ΑΓΝΟ και της ΜΕΒΓΑΛ.
Τα αφεντικά, αφού τρόικα και ελληνικό κράτος έστρωσαν με ροδοπέταλα μνημονίων τον δρόμο, πίστεψαν ότι εύκολα εν μέσω κρίσης θα έπιναν και τις τελευταίες ρανίδες αίματος των εκμεταλλευόμενων. Έχουν αρχίσει να διαψεύδονται.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να προτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα. Πρέπει όλοι μας, εργαζόμενοι/ες και άνεργοι/ες, ντόπιοι και μετανάστες, όχι απλώς να σταθούμε αλληλέγγυοι στους αγώνες, αλλά να κάνουμε κάθε εργασιακό χώρο, εστία αντίστασης και αγώνα, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από τις κομματικές και συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
Παναττική Απεργία 17/01, Συγκέντρωση-Πορεία, Προπύλαια, 11:00 πμ
Σωματεία βάσης, εργατικές ομάδες και συνελεύσεις, εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες 

14/1/12

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΨΑΜΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ

«Είναι πιο αναπαυτικό να ψηφίζεις και να παραμένεις μέσα
στο σύστημα της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Είναι ευκολότε-
ρο να τα φορτώνεις όλα στον πρόεδρο, παρά να συμμετέχεις
στα καθημερινά εγχειρήματα της συνέλευσης. Είναι πιο ανα-
παυτικό να γκρινιάζεις και να ψηφίζεις, να ψηφίζεις και να
γκρινιάζεις...»
Emilio, Tierra del sur
(Συνέλευση γειτονιάς, κατάληψη και κοινωνικό κέντρο στην Αργεντινή)

Αυτά μπορεί να ειπώθηκαν σε μια συνέλευση γειτονιάς, αλλά ταιριάζουναπόλυτα και στον δικό μας εργασιακό κλάδο των τεχνικών κινηματογράφου-τηλεόρασης. Μετά την εποχή της καλοπληρωμένης εργασίας, της κατανάλωσης, της αρπαχτής και του ευρωπαϊκού ονείρου, ξαφνικά και βίαια βιώνουμε τη μεγάλη ανεργία, τα «κανόνια» από τις εταιρείες παραγωγής, τη συρρίκνωση των μισθών μας. Ξαφνικά καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος να κάνει κάτι για μας. Και γκρινιάζουμε γενικώς, χωρίς να έχουμε τη διάθεση να πράξουμε, να συμμετέχουμε, να συζητήσουμε με άλλους εργαζόμενους και να καταλάβουμε ότι μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να δώσουμε λύση στα προβλήματά μας.
Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε βέβαια, ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα βλέπουμε πτώματα διπλανών μας να πέφτουν από την πείνα –αν δεν είμαστε ένα απ’ αυτά– θα βλέπουμε να εγκαθιδρύονται δικτατορίες, θα βλέπουμε την εργασία μας να πουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί. Κάποιοι συστήνουν να ξεχάσουμε, να αφήσουμε ότι έγινε στο παρελθόν και να κάνουμε μία νέα αρχή.
Όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχάσουμε, αλλά αντίθετα πρέπει νακάνουμε κριτική στο παρελθόν για να μπορέσουμε να απορρίψουμε λάθη καινα βρούμε λύσεις για το μέλλον.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι αυτά που μας έφεραν στην κατάσταση που είμαστε σήμερα, να αισθανόμαστε δηλαδή, αδύναμοι να αντιδράσουμε και να ανατρέψουμε το μέλλον που μας επιφυλάσσουν άλλοι είναι:
α. η ιδεολογία του ατομικισμού, της κατανάλωσης και του οικονομισμού
β. η έλλειψη αλληλεγγύης τόσο στον εργασιακό μας χώρο όσο και έξω απ’ αυτόν
γ. η ανυπαρξία του σωματείου ως υπερασπιστή των συμφερόντων μας και ως οργανωτή της αλληλεγγύης και των αγώνων μας
δ. η συντεχνιακή λογική του σωματείου που μας απέκοψε από άλλους εργαζόμενους με κοινά προβλήματα
ε. η απουσία αγώνων οι οποίοι θα ήταν οι μόνοι που θα μας διασφάλιζαν από την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας
στ. η λογική του συνεργάτη και όχι του εργάτη
ζ. η ανάθεση των προβλημάτων μας σε άλλους, ειδικούς, πολιτικούς, εργατοπατέρες

Γιατί αν τα ξεχάσουμε αυτά, τότε θα αναπτυχθούν οι ίδιες λογικές, τα ίδια σωματεία θα ζωντανέψουν, τα ίδια αδιέξοδα θα έρθουν.

Τώρα που η ανεργία στον κλάδο μας είναι τεράστια και για πολλούς από εμάς η έξοδος από το επάγγελμα είναι ορατή, είναι πολύ πιθανό να αναπτυχθούν κανιβαλιστικές λογικές, λογικές κλίκας για το ποιος θα παίρνει τις δουλειές και με ποιους όρους. Σκέψεις, για το ποιοι είναι ικανοί για τη δουλειά και ποιοι όχι, ή οι δουλειές να παίρνονται μέσα από το σωματείο, αν δεν είναι ανθρωποφαγικές είναι τουλάχιστον πονηρές.

Κάποιος-α, θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί οργανωνόμαστε σαν τεχνικοί-κινηματογράφου-τηλεόρασης-εργαζόμενοι πέρα από κομματικές λογικές.

Απαντάμε:
Μόνο εμείς ως εργαζόμενοι-παραγωγοί μπορούμε να διατηρήσουμε τη συνοχή ολόκληρης της κοινωνικής δομής. Από εμάς εξαρτώνται οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου (τροφή, στέγη, ένδυση, εκπαίδευση, έκφραση). Εμείς οι ίδιοι ως εργαζόμενοι μπορούμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας απέναντι στις επιθέσεις των αφεντικών και να διεκδικήσουμε καλύτερες ερ γασιακές σχέσεις. Εμείς μόνο ως εργαζόμενοι μπορούμε να αποτελέσουμε το σπόρο για την κοινωνία του μέλλοντος έτσι όπως εμείς τη θέλουμε. Η πραγματική ζωή, η καθημερινότητα, οι ανάγκες μας και η δημιουργικότητά μας είναι αυτά που θα καθορίσουν την αποτελεσματικότητά μας.
Η άγρια πραγματικότητα που ζούμε μας δείχνει ότι το μέλλον έχει δύο δρόμους. Ή θα ηττηθούμε ως εργαζόμενοι και ως άνθρωποι και ο καπιταλισμός, οι πολιτικοί, οι εργατοπατέρες θα ξαναγεννηθούν από τις στάχτες μας–από την καταστροφή μας δηλαδή– όπου μετά την κρίση θα δουλεύουμε σαν σκλάβοι, με φασισμό, καταναγκασμό και ολοκληρωτισμό. Ή θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε, με αγώνες, εκείνες τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη, αξιοπρεπή και δημιουργική ζωή, την οποία θα χαιρόμαστε πραγματικά με τις αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης, της συλλογικότητας και της αντιεραραρχίας.

Έτσι λοιπόν η οργάνωση και η ένωσή μας ως εργαζόμενοι δεν μπορεί παρά να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
• Ρήξη με αντιλήψεις περί αντιπροσώπευσης. Οι συλλογικές και οριζόντιες διαδικασίες είναι αυτές που θα κάνουν τον καθένα μας υπεύθυνο τόσο για τη λήψη όσο και για την υλοποίηση των αποφάσεων.
• Καμία σχέση με διαμεσολαβητές, κράτος, κόμματα, πολιτικούς. Λύνουμε τα προβλήματα μόνοι μας χωρίς να στρεφόμαστε στους θεσμούς που προκαλούν το πρόβλημα. Οι αγώνες δίνονται στο δρόμο και στους χώρους εργασίας.
• Αλληλεγγύη τόσο μεταξύ των τεχνικών κινηματογράφου-τηλεόρασης όσο και με τους άλλους εργαζόμενους.
• Η σύνδεση και η ενότητα όλων των εργαζομένων είναι βασική προϋπόθεση για να ξεπεραστεί η ιδεολογία του ατομικισμού-συντεχνιασμού.
• Η επεξεργασία ενός συστήματος παραγωγής έξω από τον καπιταλισμό.
• Προσπάθειες συνεργατικών και κολλεκτίβων ως απάντηση σε εργοδότες, εταιρείες παραγωγής, πολυεθνικές, όπου η υπεραξία –η κλοπή της δουλειάς μας– είναι η βάση της ύπαρξής τους. Η απάντηση στον καπιταλισμό δεν μπορεί να είναι άλλη από την αυτοδιεύθυνση, δηλαδή τον αποκλεισμό της κυριαρχίας ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο.
• Εμείς ως εργαζόμενοι-παραγωγοί μπορούμε να συντονίζουμε και να διευθύνουμε τις ανάγκες μας.

Ξέρουμε ότι οι διαδικασίες (συνελεύσεις, συζητήσεις, δεσμεύσεις, πράξεις) που προτείνουμε μπορεί να είναι κοπιαστικές και μερικές φορές βαρετές, γιατί μάλλον έχουμε ξεχάσει να συζητάμε και να λύνουμε τα προβλήματα συλλογικά. Είναι όμως οι μόνες διαδικασίες που μας εξασφαλίζουν από έτοιμες λύσεις, λύσεις άλλων για εμάς, είναι οι μόνες διαδικασίες μέσω των οποίων προβληματιζόμαστε, μαθαίνουμε, δημιουργούμε.

10/1/12

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ & ΠΑΡΤΥ

Η συνέλευση βάσης τεχνικών κινηματογράφου & τηλεόρασης διοργανώνει στις
14/1/12 στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης  
& ώρα 19:00
εκδήλωση με προβολές ταινιών μικρού μήκους
& πάρτυ.
Θα προβληθούν οι ταινίες:

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΝΕΣΤΗ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ [2011]
ΑΝΩΝΥΜΟΣ των ΔΙΑΚΟΠΤΩΝ [2010]
ΛΑΘΟΣ ΑΙΩΝΑΣ του ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΝΙΖΗΡΗ [2000]
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ, Ο ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ Ο ΦΡΕΝΤΥ της ΡΗΝΙΩΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ [2011]
ALIMENTARE του ΠΑΥΛΟΥ ΜΑΥΡΙΚΙΔΗ [1995]
FOR...THE HEIGHT AND THE VIEW του ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΖΗ [2011]
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ  της ΓΙΩΤΑΣ ΚΑΡΑΤΖΕΤΖΟΥ [2011]
ΑΜΠΑΡΙΖΑ ΓΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ της ΕΛΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ [2011]
ΓΑΛΑ των ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΙΠΣΙΔΗ και ΚΩΣΤΑ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ [2008]

καθώς και το ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, μικρού μήκους ντοκιμαντέρ των ΔΙΑΚΟΠΤΩΝ,  για τον αγώνα των εργατών της Χαλυβουργίας.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Επόμενη Συνέλευση Δευτέρα 16/1 στις 19.00

Στην συνέλευση της 16/1/11 θα συζητηθούν:

α. Η στάση της συνέλευσης απέναντι στα τεκταινόμενα και τις κινήσεις των εργαζομένων στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER.

β. Η συμμετοχή της Συνέλευσης στην Παναττική Απεργία της 17/1

8/1/12

[Δευτ. 9/1/12, 13:00-15:00] στάση εργασίας στις εταιρίες MODERN TIMES και ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής



Τη Δευτέρα 9 Γενάρη μεταξύ 13:00 και 15:00
θα πραγματοποιηθεί δίωρη στάση εργασίας
στις εταιρίες MODERN TIMES και ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

ENANTIA στις εκδικητικές απολύσεις, τις καθυστερήσεις μισθών και τις απειλές και την τρομοκρατία από την εργοδοσία